Month: Grudzień 2022

Moi drodzy! Bawcie się dziś wystrzałowo, ale bezpiecznie. Szczęśliwego Nowego Roku i do zobaczenia w 2023 czyli lada moment

W drugiej połowie lat 90-tych w sam raz przypasował mi temat UFO. Przede wszystkim mogłem zagrać w kapitalną strategię UFO/X-COM, a później Terror form the Deep. Obrona Ziemi przed najeźdźcami z kosmosu wyciągnęła mi niezliczoną ilość godzin z życiorysu. Zarządzanie bazą, badanie pozaziemskich technologii, dobór drużyny (żołnierze obowiązkowo noszący nazwiska kolegów z klasy) oraz wyposażenia i wreszcie rozgrywanie kolejnych misji. Do tego finałowa akcja z włamaniem do bazy obcych na Marsie szumnie nazwanej Cydonią, co wiązało się z domniemanym odkryciem piramid na Czerwonej Planecie i fascynacji „marsjańską twarzą”.

Emocje podsycało zbieranie informacji o Strefie 51, której popularność wystrzeliła po rewelacjach dostarczonych przez Boba Lazara o wraku UFO trzymanego w tamtejszej bazie. Telewizja emitowała nowe odcinki Archiwum X, a miesięcznik Secret Service regularnie serwował rubrykę X-Files z analizą całych sezonów serialu. Na deser zostało mi kolekcjonowanie magazynu Factor X gdzie temat ufoków zawsze zajmował honorowe miejsce.  

Zapraszam na mój kolejny materiał poświęcony tasiemcom Sierry. Quest for Glory to wyprawa w świat niezłomnych awanturników, dworskich intryg i krajoznawczych wycieczek doprawiona upierdliwymi rozwiązaniami znanymi z gier Williamsów

„Digitalizacja” – to słowo miało swoje 5 minut w grach komputerowych. Brzmiało nowocześnie i dawało obietnicę, że będzie na czym zawiesić oko. Digitalizacja zaglądała do każdego gatunku, nawet do symulatorów. W takim A-10 Tank Killer przerywniki między misjami oraz menu były przedstawione w formie zeskanowanych zdjęć. Dodatkowo kokpit, zwykle w grach lotniczych po prostu narysowany tutaj był elegancko wstawiony w formie fotografii prawdziwego wnętrza samolotu A-10. Chociaż tak naprawdę dobrze to on wyglądał na screenach w gazecie bo podczas rozgrywki działały na nim ze 4 przyrządy. Reszta była „martwa” i nawet nie błyskała kontrolkami. W takim 1990 roku digitalizacja wyglądała to naprawdę nieźle pod warunkiem, że ktoś miał na pokładzie kartę VGA. Inaczej przy EGA ekran zalewała breja 16-tu kolorów.

Pixel – polski miesięcznik mocno osadzony w klimatach retro (i nie tylko) zostaje niestety zamknięty… Najbliższy 84 numer będzie ostatnim. Jak informuje wydawca, mój znajomy „aktualnej sytuacji i kosztach głównie druku, papieru i prądu nie mogę sobie pozwolić na dalsze wydawanie pisma. Zbyt wiele to kosztuje pod względem finansowym”. Faktycznie dla prasy drukowanej czasy są kiepskie, najgorsze od lat. Podobno wszystko jest w internecie, ale jednak takie wydawnictwa jak Pixel zawsze mocno stały publicystyką i artykułami. Dla mnie osobiście tym większa szkoda, że przez cztery lata regularnie pisałem tam teksty związane z retro. Trzymaj się Robercie i do zobaczenia gdzieś na szlaku nostalgii

Czekałem na kolejny, być może udany powrót z przeszłości i raczej się zawiodłem. Serial Willow po pierwszym odcinku wygląda jak przeciętne fantasy dla młodzieży. Miałem wrażenie, że patrzę na nastolatków z liceum, którzy ciągle gadają o swoich miłosnych i życiowych rozterkach zapominając o tym, że siedzą głęboko w średniowieczu. Starannie ułożone fryzury, elegancko przystrzyżone brody, nieskazitelnie czyste stroje i lśniący zamek zalatuje kiczem. Do tego nagle w połowie odcinka do akcji wchodzi grupa tych złych przerysowanych postaci przypominających bossów wyciągniętych z końca etapów chodzonej bijatyki pokroju Golden Axe. Wszystko to strasznie sztampowe i jakieś takie bez ikry. Być może dalsze odcinki podwyższą poziom, ale póki co jest to mocno przeciętny serial. Z nostalgii do oryginału dam mu jeszcze szansę