STRONA GŁÓWNA – BLOG

Moi drodzy! Wesołych i spokojnych Świąt, a przede wszystkim zdrowych bo w pewnym boomerskim wieku tylko to zaczyna się liczyć. Jeśli ktoś był grzeczny to może znajdzie pod choinką piękną Amigę 500 (koniecznie z rozszerzeniem pamięci)? Ci niesforni znajdą co najwyżej 8-bitowe Atari z magnetofonem bez turbo 😉

Ostatnio wpadłem na gościnne występy do kanału Fantasmagieria. Mieliśmy chwilę pogadać, a zeszło ponad 2 godziny dyskusji o tym czy „kiedyś było lepie”? Odcinek nasączony starymi grami, komputerami, kasetami video i prasą

Koledzy z VHS HELL wrzucili dzisiaj na swój profil zdjęcie komputerowego stanowiska dowodzenia A.D. 1992. Na uwagę zwraca szczególnie zielony monitor z podpiętym filtrem. Takie ustrojstwo miało chronić nasze oczy, ale czy tak faktycznie było to nie mam pojęcia. Ja w każdym razie miałem taki zamontowany na swoim amigowym monitorze. Jak na rok 1992 to ta Atarynka nawet ze stacją dysków jest już mocno zapóźnionym sprzętem. Wówczas wypadało mieć Amigę albo PCta z przynajmniej AT na pokładzie

Bladym świtem nadjechał trailer GTA VI, który mocno rzucił mną o glebę. Prezentuje się cudnie i zapowiada niesamowitą jazdę po Vice City. Mam słabość do tej serii od samego początku (oprócz drugiej części która jakoś mi nie podeszła). Pamiętam moment kiedy pierwszy raz zagrałem w GTA. Chociaż byłem wtedy (nie)poważnym studentem to cieszyłem się jak dzieciak mając do dyspozycji CAŁE miasto w którym mogłem robić totalną zadymę: łazić po ulicy zaczepiając inne osoby, wyciągnąć spluwę kiedy ktoś mi podskoczył, ukraść dowolny samochód, a potem uciekać przed policją, szaleć na skrzyżowaniach prowokując masowe stłuczki. Nawet nie potrzebowałem sprawdzać czy jest tam jakaś fabuła. Wystarczyło mi samo napawanie się metropolią. Dzisiaj po świeżej zapowiedzi nowej odsłony czuję, że za kilkanaście miesięcy znowu przepadnę na wirtualnych ulicach robiąc tam po prostu byle co i chłonąc fantastycznie wykreowany świat.

Największy krakowski Pewex, który działał od lat 70 XX wieku. Właśnie w tym miejscu w 1987 kupowaliśmy z rodzicami nasz pierwszy komputer czyli Atari 800XL w zestawie z magnetofonem 1010. Za dolary, a jak? ???? Chociaż trochę lat już minęło to pamiętam kilka momentów z tego wiekopomnego dla mnie wydarzenia. Było tam wydzielone małe stoisko ze sprzętem RTV i właśnie komputerami Atari sprowadzonymi do Polski przez rzutkiego kapitalistę, naszego rodaka Lucjana Wencla. Sprzedawał u nas „leżaki magazynowe”, których na zachodzie nikt nie chciał. Jakoś nie mieliśmy świadomości ani wiedzy, że za grubą forsę nabywamy sprzęt, który w zasadzie nie ma już żadnej komercyjnej przyszłości. Ale co tam! Kojarzę chwilę w której pierwszy raz oglądałem wypakowywanie komputera z pudła na sklepowej ladzie i to jak sprzedawca pokazywał nam jak wczytuje się gry z magnetofonu. Bankowo zapuścił wtedy Pitfall II, który na zawsze wypaliła mi się w pamięci jako pierwsza gra na pierwszy mój własny komputer. Ciekawe, że nie pamiętam co konkretnie kupowałem dzisiaj rano w spożywczym, ale to co się działo wówczas w Pewexsie jak najbardziej

Dark Forces to był kot! Ze wszystkich FPSów z połowy lat 90-tych ten tytuł wyrwał mi najwięcej godzin z kalendarza. Siadł mi nawet bardziej niż Doom 2 ocierając się o gatunkowy ideał. Spora w tym zasługa osadzenia gry w uniwersum Star Wars gdzie przygotowano historię toczącą się z boku wydarzeń z oryginalnej trylogii (katowanej na VHS do nieprzytomności). Żeby zapewnić sobie pełnie wrażeń miałem nawet kompletną wersję z filmikami i muzyką. Wprawdzie nadal była to giełdowa kopia, ale jednak nieskażona typowymi dla składanek cięciami. Niedługo będzie okazja ponownie ograć Dark Forces ponieważ powstaje oficjalny remaster na blaszaki i konsole podciągnięty do 4K i 120FPSów. Oby nie przepadł gdzieś w deweloperskim piekle bo ta produkcja zasługuje na wznowienie.

Chociaż po tym co się w ostatnich latach odwala w kinowym uniwersum Marvela mogę tylko parsknąć śmiechem i zamknąć ten rozdział na Endgame. Dobrze, że w pamięci pozostanie kilka dobrych filmów z poprzednich faz i przede wszystkim gry video, których przez lata nazbierał się cały worek. W nowym odcinku Loading pochylam się nad historią pixelowych Avengersów. Link w komentarzu

Z tym postem powinienem się przenieść w czasie „na wczoraj” ponieważ 12 listopada 1955 roku Marty McFly miał jedyną szansę na swój Powrót do Przyszłości. To właśnie wtedy piorun miał uderzyć w budynek ratusza Hill Valley generując niezbędne „1.21 gigawata energii” wehikułu doktora Browna.

Film był na pewno jednym z pierwszych jakie mieliśmy w domu na kasecie video i stanowił nieodłączny składnik żelaznych hollywoodzkich produkcji, które oglądało się na okrągło i bez kszty znudzenia. DeLorean robił na mnie kosmiczne wrażenie, a sceny z pościgu przy centrum handlowym i finałowa jazda ku przyszłości znałem na pamięć co do sekundy i ujęcia. Na drugim miejscu najważniejszych elementów filmu była deskorolka Martyego. Oczywiście musiałem mieć swoją na której szalałbym po osiedlowych chodnikach i czesał różne triki. Deskę owszem dostałem, ale ówczesnej rodzimej produkcji, która przypominała plastikowy odpad do którego ktoś krzywo dokręcił kółka. No więc za dużo na niej nie pojeździłem. Większe nadzieje wiązałem z tym co zobaczyłem w drugiej części filmu. Gdzieś poszła plotka, że deskolotka będzie faktycznie do kupienia bo ktoś opatentował jak to cudo ma działać. Jako że nie było jak tego zrewidować, a mój młodzieńczy umysł wierzył w niemożliwe to parę miesięcy minęło zanim otrzeźwiałem, że z szybowania po szkolnym boisku nici