STRONA GŁÓWNA – BLOG

Colin McRae – pierwsza gra traktująca o rajdach, która dotarła do szerszego odbiorcy. Wcześniej coś tam było na Amidze i PC, ale dopiero ten tytuł pozwalał się porządnie wyszaleć na OSach. Żeby mieć wyniki trzeba było poświęcić trochę czasu na naukę tras oraz pogrzebać w ustawieniach samochodu. Szczególnie odcinki nocne wymagały anielskiej cierpliwości i precyzji prowadzenia żeby nie rozbić auta na przydrożnej barierce. A w tej kwestii też działo się dużo – samochody się brudziły, błoto kapało z karoserii, blachy się gięły o uderzeń w kamienie, a szyba pękała po dzwonie w drzewo

Jak tam Mandalorian? Oglądacie w 4K z Dolby Atmos? Ja dorwałem wersję na VHS, obraz jak z giełdowej kopii i tylko w stereo. Jedyny taki egzemplarz w galaktyce stoi teraz u mnie na półce… Swoją drogą rewelacyjny serial!

Ciekawe znalezisko kolegów z VHS Hell więc podaję za nimi – Kaseta z krakowskiego klubu video. Zanim w Polsce wypożyczalnie kaset video pojawiły się na niemal każdym osiedlu, filmy na taśmach można było zdobyć właśnie w tego typu klubach. Zasady były bardzo różne. Na ogół w ramach wpisowego przynosiło się czystą kasetę, a filmy wymieniało się bezgotówkowo. Oczywiście nigdy nie było 100% pewności, że tytuły z naklejki będą zgadzać się z zawartością.

Podłubałem przy klasycznej trylogii Gwiezdnych Wojen. Montaż kultowych lektorów z epoki VHS + zremasterowanego video z Despecialized Edition + podkład muzyczny z trailera epizodu 9. Et volia

Driver. Pierwsza gra w której robiąc ostry nawrót można było zgubić kołpak, a amerykański krążownik szos elegancko bujał się na zakrętach. A ile frajdy było w ucieczkach przed gliniarzami przez ciasne zaułki połączonych z obowiązkowym rozwalaniem skrzynek i znaków. I to wszystko ubrane w rozjeżdżające się tekstury w wersji na Playstation

Sega Satrun. Ta reklama konsoli kusiła mnie podobnie jak recenzje gier drukowane w Secret Service. Biblioteka tytułów w sam raz trafiała w moje gusta – Virtua Fighter 2, Virtua Cop, Sega Rally, Panzer Dragon to były prawdziwe killery i na blaszaku brakowało mi takich produkcji. Byłem na kupnie, ale z drugiej strony było Playstation z innymi hitami: Ridge Racer, Tekken, Final Fantasy 7. No i miało ta przewagę, że dało się przerobić konsolę tak żeby czytała „kopie zapasowe”. Wtedy dla mnie rzecz nieoceniona, która dawała w perspektywie nie tylko tanie grania, ale też dostęp do tytułów z Japonii i USA. I Sony u mnie wygrało

Były takie znakomite gry jak Punisher w które nie dało się zagrać w domu na Amidze albo blaszaku. Trzeba było albo mieć konsolę albo ruszyć się do lokalnego „salonu arcade” i przegrać trochę kieszonkowego próbując swoich sił na automacie. Jatka była konkretna szczególnie kiedy Punisher i Nick Fury sięgali po swoje gnaty i robili sieczkę w szeregach wroga. Szanowałem nawet bardziej niź Cadillacs’n’Dionosaurs

Bardzo udany remaster znakomitej serii Baldur’s Gate tym razem w wydaniu konsolowym. Znowu będzie okazja powłóczyć się po podziemiach, szukać guza w opuszczonych twierdzach, tłuc całe zastępy potworów i ratować niegrzeczne damy z opresji (nie, to jednak nie ta bajka). Szkoda tylko, że spolszczenie obejmuje jedynie napisy już bez głosu choćby niezapomnianego Piotra Fronczewskiego.