Na zakończenie roku polecam sprawdzić nowy numer Pixela w którym rozpycham się na 12 stronach. W jednym opisuję historię powstania Desert Strike połączoną z osobistymi wspomnieniami związanymi z grą oraz kilkoma ciekawymi konwersjami na konsole. Drugi obszerniejszy materiał dotyczy brytyjskiego studia Ultimate, które swego czasu pozamiatało rynkiem wypuszczając izometryczne Knight Lore na Gumiaka. Będziecie mogli przeczytać o ekskluzywnych wydaniach pudełkowych ich gier, mapach w Bajtku, historii Sabremana i serii Pendragon.

Project X był prosty jak budowa cepa. Statek leci ciągle w prawo i kasuje kolejne fale nadlatujących przeciwników. Brytyjskie studio Team 17 ubrało ten oklepany pomysł w kapitalną oprawę dostarczając jedną z najładniejszych strzelanin jakie widziała Amiga. Do tego system dopałek był ustalany przez gracza – albo od razu wydajemy żetony na prostszą rozbudowę albo oszczędzamy na potężniejsze armaty. I byłoby wspaniale gdyby nie wyżyłowany poziom trudności. Pierwszy etap był jeszcze do opanowania, ale dalej robiło się absurdalnie „nie do przejścia”. Wrogie statki zalewały ekran, bossowie byli przepakowani, a dopałki przepadały w mgnieniu oka. Ostatnio odpaliłem Project X po latach przerwy i gra nadal tak samo szarpie nerwy. Ale wciąż wygląda ślicznie

Moi drodzy – zdrowych i wesołych Świąt. Może ktoś znajdzie pod choinką Amigę1200 w pięknym pudełku z edycji Magic ? Albo przynajmniej kasetę VHS z dobrym filmem akcji 😉

W nowym odcinku przypomnimy Wam Golden Axe, klasyczną chodzoną bijatykę w klimatach fantasy w której trójka bohaterów ratuje krainę Yuria z rąk tyrana Death Addera. Piękne to i szlachetne dlatego dla równowagi będzie też trochę golizny bo to podobno nabija subskrypcje.

Dawno nie wrzucałem żadnego fejka więc z okazji premiery nowych Gwiezdnych Wojen zrobiłem pudełko na SNESa do gry „Rogue One” nawiązując do konsolowej serii Super Star Wars, która notabene w kompletnych wersjach i w dobrym stanie potrafi kosztować na aukcjach po 50 funtów za jedną część.

To jest kabel do amigowego monitora. Niby nic, a jednak taka trauma z dzieciństwa ;-). Jak rodzice nie mogli sobie ze mną poradzić bo zamiast odrabiać lekcje przemierzałem wirtualne światy to zabierali mi ten kabel dopóki nie nadrobię zaległości i z grania były nici.

Daleko, daleko za szafami, za regałami w biurze znalazłem pierwsze oryginalne programy jakie kupiliśmy do naszej pracowni.