Coś tam się dzieje w temacie piątego Indiany Jonesa. Znaczy zaczęli kręcić zdjęcia w UK. Serce rośnie kiedy widzi się Harrisona Forda ponownie w tym ikonicznym stroju, chociaż faktycznie najmłodszy już nie jest. Kolejny plus: na innych zdjęciach widać symbole swastyki czyli będzie pranie po gębach nazistów. Minus: to raczej nie będzie adaptacja Fate of Atlantis

Ace of Aces niby było na Atari, ale jakoś niespecjalnie chciało się wgrywać z kasety. Przynajmniej u mnie. Gra zajmowała w zasadzie całą stronę taśmy i wczytywała się dobre 20 minut (305 obrotów). Nie musze dodawać, że przy tradycyjnym wywalaniu błędu magnetofonu gdzieś pod koniec cała zabawa mogła trwać i pól dnia. Wypadało więc wybrać się do kolegi z C-64 albo ZXem i tam odpalić grę. Sama rozgrywka to był majstersztyk. Jeden z najlepszych symulatorów na 8-bitowce gdzie zasiadało się za sterami brytyjskiego samolotu Mosquito goniąc niemieckie bombowce, polując na U-Booty i pociągi z zaopatrzeniem. W Bajtku był opis. Całkiem fajny, tylko zanim wreszcie zagrałem nie mogłem za cholerę odgadnąć co jest na zdjęciu. Dopiero po jakimś czasie odkryłem, że to ujęcie na skrzydło samolotu z eleganckim kamuflażem i kręcącym się śmigłem i widocznymi w tle chmurami

Kupiłem trochę komiksów z kolekcji legend Star Wars. To reedycja klasycznych wydań wypuszczanych w USA w okresie popularności oryginalnej trylogii. I powiem że jest to niezła jazda. Autorom tych komiksów totalnie puszczały hamulce. Na kadrach gonią kolesie z gołymi klatami w stylu Conana, Luke walczy z przerośnietymi stonogami, Leia z ekipą musi zniszczyć super tajną bazę Imperium większą od Gwiazdy śmierci i robi to na zaledwie kilku stronach. Nie da się ukryć że momentami zalatuje straszną tandetą. Ale jest też odpowiedni klimacik SW. Znane postacie, lokacje i różne nowe wątki między epizodami IV,V,VI.

Tyle pięknej grafiki z drobnymi detalami dało się wycisnąć z rozdzielczości 320×200 pikseli, że głowa mała. Dołożyć do tego kosmiczną grywalność i dostaliśmy hit, który nawet po 28 latach od premiery wciąż wygląda świetnie. Na Settlersów można było patrzeć godzinami jak „chłopki” stawiają kolejne budynki, drepczą po ścieżkach, ścinają drewno, noszą głazy na swoich barkach albo bele drzew niczym Arnold w Commando

W czasach powszechnego (i legalnego) piractwa w Polsce posiadanie oryginalnej gry było konkretnym wydarzeniem. Po pierwsze takich wersji nie było gdzie dostać, po drugie jeśli już gdzieś jakiś sklep miał na stanie pojedynczy egzemplarz sprowadzony z zachodu to z reguły kosztował tyle co 20-30 kaset kupionych na giełdzie. W pewnym momencie wydawnictwo odpowiedzialne za magazyn „Komputer” wypuściło krótką serię oryginalnych produkcji na ZX Spectrum. Ceny były w miarę przystępne, ale znowu wybór był dość oczywisty – kupić jedną kasetę ze składanką 10 gier czy droższą oryginalną z jednym tytułem który zaraz może się znudzić? Ktoś tu wyszedł przed orkiestrę o dobrych kilka lat za wcześnie

Wyniki ankiety z magazynu Top Secret z sierpnia 1994. W kategorii „Posiadane komputery” przoduje Amiga z wynikiem 30%. Wiadomo, najlepsza komputero-konsola na świecie 😉 Ale da się mocno odczuć podgryzanie PCtów w przeróżnych konfiguracjach, które szturmują polski rynek. Pod koniec 94 roku rzeczywiście lepiej było mieć blaszaka na dobrych podzespołach bo to zapewniało dostęp do świeżych i dobrych gier. Amiga z miesiąca na miesiąc niestety traciła na znaczeniu. Sporo też było u nas 8-bitowców, które jeszcze jakoś żyły dzięki wsparciu polskich twórców gier. W tej kategorii najwięcej było C64 i Atari chociaż trafiali się jeszcze Spectrumowcy. Ciekawy jest wysoki wynik dla Gameboya/NESa/Pegasusa z czego procenty zrobił tu niewątpliwie ten ostatni sprzęt zalewając nas pirackimi kartridżami. Na wykresie pojawiło się też kilku szczęśliwców posiadających 16-bitowego Mega Drive, a były to czasy kiedy w dalekiej Japoni już do skoku czaiły się Playstation i Sega Saturn

Już niebawem wystartuje kampania na portalu wspieram.to dotycząca polskiego wydania znakomitej książki „Amiga in Pixels” . Ta książka opowiada historię „Przyjaciółki”, przygląda się najlepszym grom i prezentuje wspomnienia osób zaangażowanych w powstanie, upadek oraz odrodzenie się „pierwszego komputera osobistego, który dobrze wyglądał i dobrze brzmiał”. Uzupełniona o materiały dodatkowe od polskich twórców i przedstawicieli demosceny. Zachęcam do zainteresowanie się tym projektem

Kontrola tłumu na ulicach w wersji Syndicate. Szybka seria z karabinu gaussa, doprawiona miotaczem ognia i krwawy spektakl na ekranie gotowy. Przemoc w grach weszła na kolejny poziom. Już rok wcześniej Mortal Kombat rozpoczął dyskusję o szkodliwości gier video, a takie tytuły jak Syndicate tylko dolewały oliwy do ognia. Produkcję Bullfrog ogrywałem na Amidze, która trochę  odstawała o PCtowej. 12 klatek animacji kontra 25, mniej kolorów i niższa rozdzielczość, ale zabawa i tak była przednia.

Giełdowa instrukcja do gry Dungeon Master. Przewodnik po kolejnych poziomach podziemi – jest. Mapy – są. Statystyki postaci – są. Korekta tekstu – nie ma. Są więc różne ciekawe językowe mądrości: „Znajduje się za nią kilka miłych rzeczy jednakże także kilka mniej miłych mumii”, „Siła jest wprawdzie ważna ale przychodzi w grze jakby sama z siebie”, „to ostatnie źródło wody: należy się ożłopać”