Nowy nabytek – Schneider 6128 czyli niemiecki klon brytyjskiego Amstrada. Ponieważ w połowie lat 80-tych kosztował walizkę dolarów ( a w zasadzie marek ) to miała go tylko garstka dzieciaków na osiedlu. Dodatkowo oficjalny import komputera był zabroniony ze względu na nałożone na Polskę embargo na „zaawansowane technologie” ( karniak za stan wojenny ). Dlatego rodzice z reguły wybierali dużo tańsze i dostępne Atari lub Commodore. Zaporowa cena Amstrada wynikała z tego, że byłsprzedawany w zestawie z monitorem zielonym lub w bogatej wersji z kolorowym. Dedykowany do komputera monitor posiadał także wbudowany zasilacz dla całego kompletu. Chodziło zwyczajnie o to żeby zmusić klienta do kupna całości za odpowiednią cenę.
Pierwsza wersja Amstrada/Shneidera czyli CPC 464 miała wbudowany magnetofon, kolejna krótka seria CPC 664 dorobiła się stacji dysków i to w dosyć nietypowym rozmiarze 3 cali. I w końcu pojawił się model 6128 czyli moim, zdaniem najlepszy 8-bitowiec, będący brakującym ogniwem przy przejściu na generację 16-bit. W sprzęt upakowano 128k pamięci dzięki czemu oprogramowanie miało być bardziej rozbudowane niż u konkurencji. Ostatecznie skończyło się jednak tak, że większość gier była taka sama jak dla starszego modelu CPC 464. Niektóre z nich usprawniano dodając dodatkowe plansze ( np. seria Dizzy ) albo podciągając efekty dźwiękowe ( np. synteza mowy w Chase H.Q. ). Pojawiło się tez kilka perełek dedykowanych 6128 jak Pirates! Od Microporse albo Nigel Mansel, który był jednym z najlepszych wyścigów na 8-bitach.
Dzisiaj kupując CPC nie trzeba się martwić o kompletny zestaw z monitorem ponieważ w internecie można kupić zewnętrzne zasilacze wraz z okablowaniem AV i podłączyć się do dowolnego telewizora Jak już porządnie rozgryzę nowy-stary sprzęt to na pewno pojawi się kolejna notka dotycząca Schneidera
