Wspólnie z Rysławem robimy przegląd gier ze stajni Bitmap Brothers. W jej historii trafiło się kilka srogich tytułów jak Speedball 2 czy Chaos Engine, ale też produkcji, które nie wytrzymały próby czasu. A przez jedną z gier na wizji zaczęło się robić gorąco
Beneath a Steel Sky – szkic koncepcyjny i gotowa lokacja w grze. Ostatnia wielka przygodówka na Amigę w przenośni i dosłownie bo zajmowała 15 dyskietek. Trzeba było robić zrzutkę z kumplami żeby nagrać ją na giełdzie
Na tą taśmę nagrałem swego czasu soundtrack z Command’n’Conquer. W grze było osobne menu z odtwarzaczem oraz listą utworów, a że miałem podłączonego Sound Blastera pod zestaw Diory więc łapałem to audio na kaseciaka żeby później odsłuchiwać z walkmana
Wycinek ze „świata Młodych” z 1987 roku z małym poradnikiem jaki film kupić na video. Szczególnie polecam opis „Lodów na Patyku”
Jeśli by spojrzeć na poziom frustracji jakie może zaoferować gra to Super Star Wars ze SNESa plasuje się na szczycie takiej listy. Ten tytuł, a w zasadzie cała trylogia należą do gier, które jednocześnie kocham i nienawidzę. Przekombinowane, trudne i niewybaczające błędów, w skrócie koszmar gracza Gdyby dotyczyło to innych produkcji pewnie nie zainteresowałbym się nimi na dłużej. [Czytaj dalej…]
„Piórem i Bajtem” – Podczas tegorocznej imprezy Pixel Heaven Games Festival & More 2019 razem z resztą ekipy Loadingu będę opowiadać o związkach gier i literatury. W programie pogadanki min. jak zmieszczono Hobbita do 48kB Spectrum, jak walczyliśmy o dominację nad Arrakis w amigowym Dune II i co to do diabła jest La Abadia del Crimen? Miejsce zbiórki: scena główna. Czas: 18 maja godzina 13.00
Gdyby film Sędzia Dreed z 1995 roku pojawił się w kinach trochę wcześniej to z dużą dozą prawdopodobieństwa Ocean zaadaptowałyby go na grę komputerową. Tymczasem już z końcem lat 80-tych postać bezkompromisowego stróża prawa z komiksów A.D.2000 próbowały przenieść na komputery dwie firmy. Najpierw Andormeda Software pracowało nad swoją 8-bitowa odsłoną w stylu „celowniczka” a’la Operation Wolf z akcją osadzoną w mrocznych dzielnicach Mega City One. [Czytaj dalej…]
Najstarszy i najmłodszy nośnik z filmowym Mission:Impossible. Cała znakomita jak dla mnie seria z Tomkiem ma swoje korzenie w serialu, a w zasadzie w jego dwóch odsłonach. Ta młodsza to dwa sezony z końca lat 80-tych, które u nas leciały na Polsacie i szału nie zrobiły chociaż wspominam je całkiem dobrze. Jakiś czas temu powtórzyłem sobie kilka odcinków i nawet dają radę jeśli wyłączy się znieczulicę na absurdy. W końcu w tym świecie każdy radziecki żołnierz mówi płynnie po angielsku, agent zakładając maskę zyskuje jednocześnie wzrost i wagę „udawanej” osoby, a po tajnych laboratoriach dyktatorów personel chodzi w kapciach.
Starsza wersja serialu to już cięższy kaliber. Siedem sezonów z przełomu lat 60/70-tych jest dzisiaj trudnych do przełknięcia. Kupiłem kiedyś pierwszy sezon i nie dałem rady przebrnąć przez całość. W zasadzie wszystko od fabuły kolejnych odcinków, przez scenografię po dialogi wieje sandałem. Jednak niektóre rzeczy wydają się być nie do nadrobienia po latach
Świeżo upieczony nabywca oryginalnej kasety VHS z niemieckim ślizgaczem (Berlin, 1990). Pan po lewej wyraźnie zazdrości 😉