Niektórych gier lepiej nie przypominać, ale zrobię wyjątek. „Rajd przez Polskę” to taki 8-bitowy Road Race w wydaniu amigowym na miarę naszych możliwości. Tytuł ukazał się w 1996 roku i po prostu nie miał racji bytu w momencie kiedy na rynku rozpychały się już efektowne wyścigi zrobione w pełnym 3D i na dodatek z teksturami (Ridge Racer, Daytona USA czy Screamer). „Rajd” gdyby nawet wyszedł kilka lat wcześniej to i tak wyglądałby biednie w porównaniu z serią Lotus czy Jaguarem XJ220. Pomysł był taki żeby zrobić wyścig na trasach rozsianych po całej Polsce z wykorzystaniem trzech rodzimych autostradowych pocisków – Malucha, Cienkiego i Poldka. Zabrakło Kanciaka, może autorzy planowali go do dodatkowego „dysku z trasami”? Kartonowy model jazdy chyba dobrze odwzorowywał możliwości tych pojazdów. Wykonanie słabe, zabawa żadna.

W listopadowym numerze Pixela piszę o grach związanych z okresem Zimnej Wojny. Przeczytacie min. o kontrowersjach jakie wzbudzało Raid over Moscow (protesty w UK przeciwko „wirtualnej wojnie” i oburzenie w polskiej prasie o szczuciu na bratnie ZSRR), dzwonieniu na specjalną infolinię celem uzyskania kodu do odpalenia pocisków nuklearnych w Theatre Europe i możliwości zwiedzania Wschodniego Berlina w The Third Courier. Tak przy okazji to po 4 latach i prawie 40 napisanych do Pixela artykułach związanych z retro ten jest moim ostatnim. Dzięki za wszystkie dobre słowa jakie otrzymałem w związku z tymi tekstami, tymczasem czas ruszyć dalej w krainę 8/16-bitów

W nowym odcinku Loading opowiadam o tym jak powstała zasłużona PC-towa seria X-Wing. Od pierwszego pomysłu oparcia gry na grafice bitmapowej, przez wykorzystanie elementów Expanded Universe w TIE Fighterze, próby ratowania sieciowego XvT po przygotowanie wirtualnej bitwy o Endor w X-Wing:Alliance

Colin McRae – pierwsza gra traktująca o rajdach, która dotarła do szerszego odbiorcy. Wcześniej coś tam było na Amidze i PC, ale dopiero ten tytuł pozwalał się porządnie wyszaleć na OSach. Żeby mieć wyniki trzeba było poświęcić trochę czasu na naukę tras oraz pogrzebać w ustawieniach samochodu. Szczególnie odcinki nocne wymagały anielskiej cierpliwości i precyzji prowadzenia żeby nie rozbić auta na przydrożnej barierce. A w tej kwestii też działo się dużo – samochody się brudziły, błoto kapało z karoserii, blachy się gięły o uderzeń w kamienie, a szyba pękała po dzwonie w drzewo

Jak tam Mandalorian? Oglądacie w 4K z Dolby Atmos? Ja dorwałem wersję na VHS, obraz jak z giełdowej kopii i tylko w stereo. Jedyny taki egzemplarz w galaktyce stoi teraz u mnie na półce… Swoją drogą rewelacyjny serial!

Ciekawe znalezisko kolegów z VHS Hell więc podaję za nimi – Kaseta z krakowskiego klubu video. Zanim w Polsce wypożyczalnie kaset video pojawiły się na niemal każdym osiedlu, filmy na taśmach można było zdobyć właśnie w tego typu klubach. Zasady były bardzo różne. Na ogół w ramach wpisowego przynosiło się czystą kasetę, a filmy wymieniało się bezgotówkowo. Oczywiście nigdy nie było 100% pewności, że tytuły z naklejki będą zgadzać się z zawartością.

Podłubałem przy klasycznej trylogii Gwiezdnych Wojen. Montaż kultowych lektorów z epoki VHS + zremasterowanego video z Despecialized Edition + podkład muzyczny z trailera epizodu 9. Et volia

Driver. Pierwsza gra w której robiąc ostry nawrót można było zgubić kołpak, a amerykański krążownik szos elegancko bujał się na zakrętach. A ile frajdy było w ucieczkach przed gliniarzami przez ciasne zaułki połączonych z obowiązkowym rozwalaniem skrzynek i znaków. I to wszystko ubrane w rozjeżdżające się tekstury w wersji na Playstation